Różnego typu techniki malarstwa ściennego stanowiły przez wiele lat najważniejszą dziedzinę naszej działalności. Specjalizujemy się we fresku, czyli malowidłach ściennych, wykonywanych na świeżym tynku. Jest to bardzo trudna i efektowna technika, której korzenie sięgają starożytności, w powojennej Polsce niemal zapomniana. Dopiero nasze realizacje, we współpracy z grupą „Wskrzesicieli fresków” na starówkach w Lublinie, Poznaniu i Warszawie przywróciły freskowi należne miejsce pośród malowideł ściennych.

Inną techniką, wywodzącą się również ze starożytności, jest sgrafitto. Wykonanie sgrafitta wymaga dużej wiedzy i precyzji, polega na starannym nakładaniu warstw kolorowego tynku, a później na zeskrobywaniu fragmentów warstw wierzchnich, dzięki czemu powstaje wypukły, wielobarwny wzór. W ten właśnie sposób zostały wykonane, na przykład: bogaty kolorystycznie nawis nad sceną w Sali Kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki oraz sklepienie w Katedrze Polowej Wojska Polskiego przy ul. Długiej w Warszawie.

Po wojnie wiele budynków było w dużym stopniu zniszczonych i wymagało nowych malowideł ściennych. W latach 50-tych rozpoczęliśmy prace nad freskiem w kościele farnym św. Jana we Włocławku. Kiedy w latach 70-tych namalowany przez nas wcześniej fresk w kościele św. Jakuba w Warszawie został zniszczony przez awarię, Lech wymyślił nową technologię polichromii wnętrz, dostosowaną do polskich warunków klimatycznych. Tą też techniką została wykonana polichromia w Krysiakach, Sieluniu i wielu innych kościołach (więcej informacji znajduje się w dziale „Osiągnięcia”).